Słyszę Siebie

Słyszę siebie, lecz kto słyszy,
kto jest panem mojej ciszy.
Kto jest tłem dla barwnych myśli,
zapomina, sny chcę ziścić.

Podsłuchuje ktoś me szepty,
wiem że nie ja i też nie ty.
Przyczajony raz coś powie,
ktoś kto siedzi w mojej głowie.

Gdzieś mnie niesie wyobraźnia,
tam nie umiem siebie nazwać.
W tło się wtapia ktoś z mej jaźni,
ja czy on, kto bardziej ważny?

Jestem sobie mową, słuchem,
jestem ciałem, myślą, duchem.
Przyjacielem, pasożytem,
jakbym innym był tu bytem.

W ciasnej celi mej istoty
trzymam bóle i tęsknoty.
Własny głos mi czasem powie;
– jesteś we mnie a ja w tobie..