Klasyka literatury: „Wichrowe Wzgórza” – Emily Brontë
12 lipca, 2024To niezwykle ekscytujące móc wędrować szlakami, którymi przemierzali siostry Brontë i bohaterowie „Wichrowych wzgórz” (Wuthering Heights). Widoki zapierają dech w piersi, a po intensywnym spacerze na trasie Brontë Waterfall przyjemnie jest zejść do małej urokliwej wioski Haworth (West Yorkshire), gdzie na terenie plebanii dorastały i tworzyły siostry Charlotte, Emily i Anne Brontë. Wioska otoczona jest wrzosowiskami rozciągającymi się na szczytach południowych Pennine.
Haworth jest znane na całym świecie ze swoich powiązań z siostrami Brontë, które napisały większość swoich powieści mieszkając na plebanii. Plebania jest obecnie muzeum będącym własnością i utrzymywanym przez Towarzystwo Brontë. Większość miejscowości i okolice wyglądają jak malowane obrazy – skaliste wzgórza, dzikie olbrzymie przestrzenie, nastrojowe i wietrzne wrzosowiska, wodospady Brontë i zrujnowany domek wiejski Top Withens, który zainspirował gotycką scenerię „Wichrowych wzgórz”.
Wszystkie siostry Brontë zmarły w dość młodym wieku i tragicznie. Ich ojciec, Patrick, przeżył całą szóstkę swoich dzieci. Matka zmarła, kiedy dzieci były jeszcze bardzo małe. W 1849 roku Patrick Brontë wyraził zaniepokojenie warunkami sanitarnymi na nadzorowanym przez siebie cmentarzu na wzgórzu, bardzo blisko plebanii rodziny Brontë. W następnym roku przeprowadzono śledztwo, które przyniosło szereg szokujących odkryć.
W raporcie stwierdzono, że cmentarz kościelny w Haworth był zbyt pełen grobów i nie można było na nim zezwalać na więcej pochówków. Nie było tam kanalizacji ani infrastruktury do odprowadzania śmieci i substancji rozkładających się. Skromne zaopatrzenie miasta w wodę nie było wystarczające by można ją było bezpiecznie pić, zwłaszcza latem. W raporcie stwierdzono również, że średnia długość życia w Haworth wynosiła poniżej 26 lat, a 42,6% dzieci umierało przed ukończeniem szóstego roku życia. Obecność dużej ilości bakterii w wodzie mogła równie dobrze przyczynić się do osłabienia układu odpornościowego, chorób przewlekłych i przedwczesnej śmierci członków rodziny Bronte. Dziś to przepiękna turystyczna atrakcja i niesamowite trasy do pieszych wędrówek
Charlotte, Emily i Anne Brontë były w podobnym wieku i z nielicznymi wyjątkami wolały swoje towarzystwo ponad cudze. Wszystkie trzy od najmłodszych lat żywiły ambicje literackie i pomimo krótkiego życia spowodowanego chorobą zapewniły sobie miejsce w kanonie literatury angielskiej.
„Wichrowe wzgórza”, jedyna wydana powieść Emily była powszechnie pogardzane po publikacji. Krytycy nazwali tę historię dziwną, zagmatwaną, wulgarną i nieprzyjemną, wzywając czytelników, aby „przeczytali Jane Eyre… ale spalili Wichrowe Wzgórza”. „Graham’s Lady Magazine” opublikował anonimową recenzję, w której wyraził zdziwienie, że autor napisał powieść gotycką „nie popełniając samobójstwa przed ukończeniem kilkunastu rozdziałów” i nazwał ją „mieszaniną wulgarnej deprawacji i nienaturalnego horroru”. Tylko nieliczni dostrzegli atrakcyjność powieści Emily Brontë. W anonimowej recenzji opublikowanej w „Weekly Newspaper” Douglassa Jerrolda napisano, że „nie można zacząć i nie dokończyć” i zapewniano czytelników, że „nigdy wcześniej nie czytali czegoś podobnego”.
Pójść śladami bohaterów książki – jedno z najpiękniejszych doznań w życiu. Polecam!
Czytaj także: „Portrety kobiety” – Maria Topolska
Katarzyna Nowicka
Wrażliwa na sztukę, naturę i słowo pisane. Patrzy na świat bez uprzedzeń, z możliwie otwartym umysłem. Realistka nie pozbawiona marzeń. O przeczytanych książkach opowiada na swoim instagramowym profilu. Od kilkunastu lat mieszka w Leeds, w Zachodnim Yorkshire.
