Myśl
10 czerwca, 2024Uczepiła się krawędzi ciszy
Wzmagając swój uporczywie niemy głos.
Zawiesiła się jak kropla na końcu potoku słów,
Zawsze kończąc mój wątek swoją racją.
Zainfekowała chorobą niepokoju,
Zachłanna uwagi,
Zaborcza bez opamiętania.
Myślę więc jestem – jej niewolnikiem.
Jest zawsze, chociaż czasem niezidetyfikowana.
Niekiedy ujawniona chociaż nienazwana.
Tak wiem ta myśl, to ona…
Czepia się umysłu jak rzep psiego ogona.
Jacek Raputa
pochodzę z Liszek pod Krakowem a Londyńczykiem jestem od kilkunastu lat. Jestem też mężem, ojcem, muzykiem, poetą i budowlańcem. Lubię naturę i dobrą literaturę. A w piosenkach które tworzę łącze to co kocham najbardziej czyli muzykę i słowa. Dzięki muzyce emocje przenoszą nas w inne wymiary a dzięki słowom rozwijamy się i wzrastamy.
